Βάλια Τσάιτα-Τσιλιμένη Επίκουρος με εξειδίκευση στην Νεοελληνική Λογοτεχνία και Γλώσσα. Πανεπιστήμιο Γενεύης
Μείζονες κοινωνικές κρίσεις αλλά και μεγάλο άνοιγμα προς τον κόσμο χαρακτηρίζουν την Ελλάδα της δεκαετίας του 1920. Η μαζική εισροή προσφύγων από τη Μικρά Ασία αλλάζει ριζικά τον υπάρχοντα κοινωνικό ιστό: εκτός από τις τοπικές κουλτούρες τους, οι νεοφερμένοι κουβαλούν καινούργιες λέξεις και εκφράσεις. Ταυτόχρονα, η κληρονομιά της Αρχαιότητας ανατιμάται εντατικά (βλ. για παράδειγμα τις δελφικές γιορτές του Άγγελου Σικελιανού).
Σ’ αυτή τη φάση της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης, οι δεσμοί με τη Δύση -και ιδιαίτερα με την Αμερική, που είναι όλο και πιο παρούσα στην Ελλάδα μέσω της τεχνολογικής και πολιτιστικής «νεωτερικότητας» της- ενισχύονται ιδιαίτερα. Πώς αυτές οι διάφορες πτυχές και διαδικασίες μεταφέρονται στη γλώσσα των διαφημίσεων; Ποια είναι η λεξικολογική συνδρομή των προσφύγων από την Ανατολία; Πως και σε ποιο βαθμό προκύπτει, μέσα από τα κείμενα των διαφημίσεων, η πολλαπλότητα των επαφών με το δυτικό κόσμο, τις εφευρέσεις του και τις εμπορικές του «προσφορές»;
Η μελέτη θα γίνει με δειγματοληπτική μέθοδο στην εφημερίδα «Το Βήμα», για την περίοδο 1922 έως 1940. Στόχος της είναι να προσδιορίσει την προσαρμογή της ελληνικής γλώσσας σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον, αλλά και, γενικότερα, τη συμβολή του Τύπου στη διαμόρφωση μιας γλώσσας συντονισμένης με ένα νέο κοινό.
