Άλκηστις - Στέλλα Μωυσίδου Διδακτορική φοιτήτρια-ερευνήτρια. Ludwig-Maximilians Πανεπιστήμιο Μονάχου
Ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης (1917 – 2014), καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βιέννης και τακτικός συνεργάτης μεγάλων ελληνικών εφημερίδων (Το Βήμα, Η Καθημερινή, Μακεδονία), αρθρογραφεί και δημοσιεύει στον ελληνικό Τύπο μία σειρά από άρθρα γύρω από τη λογοτεχνία, το θέατρο και τις καλές τέχνες «τριών γερμανόγλωσσων λαών της Ευρώπης»1.
«Ενθαρρυμένος από την επιτυχία του προηγούμενου βιβλίου Η Βιέννη σε μείζονα και ελάσσονα τόνο»2, ο Ενεπεκίδης συγκεντρώνει και εκδίδει έπειτα και σε αυτοτελή τόμο, αυτά τα άρθρα, υπό τον τίτλο Ο Θεός καταλαβαίνει και γερμανικά (Αυστρία, Γερμανία, Ελβετία 1945 – 1970) που αποτελούν προσωπικές εντυπώσεις και κριτικές, απευθυνόμενες στο φιλόμουσο ελληνικό κοινό, και συνιστούν, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο ίδιος: «προσωπικά βιώματα, δημοσιευμένα κατά καιρούς κυρίως στο Βήμα των Αθηνών»3.
Σε αυτή την ανακοίνωση, θα εφαρμόσω τη Δημόσια Ιστορία ως μέθοδο με σκοπό να εξετάσω την υποδοχή της γερμανο-αυστριακής και ελβετικής μαζικής κουλτούρας από το γερμανόγλωσσο δυναμικό κοινό, όπως παρουσιάζεται κριτικά από τον Ενεπεκίδη στα άρθρα που γράφει και δημοσιεύει εκείνη τη χρονική περίοδο στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.
Τι, όμως, συνιστούσε δυναμικό κοινό εκείνη την εποχή; Ποιοι ήταν οι κύριοι στόχοι συγγραφέων και καλλιτεχνών απέναντι στο κοινό, σύμφωνα με τον Ενεπεκίδη; Και πώς ο Ενεπεκίδης απευθυνόταν στο ελληνικό κοινό μέσα από τα άρθρα του στο ΒΗΜΑ και αργότερα, μέσα από τη δημοσίευσή τους σε συλλογικό αυτοτελή τόμο ως βιβλίο, και ποιος είναι ο ρόλος της Δημόσιας Ιστορίας στην ‘ανάγνωση’ ενός τέτοιου ζητήματος;